Nog geen minuut nadat we de nieuwsbrief van 18-2 hadden verstuurd, kwam Avana ons halen en hadden we meteen door dat er iets met haar kindjes was. Twee bleken plotseling moeite met ademen te hebben: een hele diepe buikademhaling en bijna geen borstbewegingen meer. Ook hun borstkasten waren akelig afgevlakt. Meteen dachten we aan het FCK-syndroom (=Flat Chested Kitten).
We hebben toen meteen de dierenarts gebeld. Helaas kon deze niet meteen komen en hebben we 2 uur moeten wachten. Toen zij kwam, bleken ook drie van de vier andere kittens last van hun ademhaling
te hebben. Hierdoor dacht zij eerder aan een infectie dan aan FCK. Ook omdat Avana 2 dagen na de bevalling wat verhoging had gehad.
Ze was meteen heel direct dat we er rekening mee moesten houden dat we er zeker 1, 2 of zelfs het hele nest zouden kunnen verliezen. Hopend dat het een bacterie zou zijn, heeft ze antibiotica
voor minimaal 7 dagen voorgeschreven voor zowel de kittens als Avana. Was een virus de veroorzaker, dan zou ze weinig meer kunnen doen. Hopen dus dat ze de nacht zouden overleven en dan maar per
dag verder kijken.
Cotter en Clain bleken de ergste symptomen te hebben en die zijn we toen meteen met de hand bij gaan voeren. Het snelle ademen via de buik ging hun namelijk heel veel extra energie kosten. De
rest leek er minder last van te hebben en bleven ook netjes op gewicht. Gelukkig overleefden ze allemaal de eerste nacht en ook nu leven ze nog allemaal.
Hoe dit zo plotseling heeft kunnen gebeuren?
De symptomen die ze hebben zijn nog altijd te scharen onder FCK. De oorzaken hiervoor zijn echter heel divers; van een bacteriële/virale infectie, niet snel genoeg meegroeiende borstspieren tot
calciumtekort bij de moederpoes. In ons geval lijkt het een combinatie van meerdere factoren:
Grootste probleem bij FCK is op zich niet de afvlakking van de borstkast, maar de verhoogde energiebehoefte die de kittens niet kunnen compenseren, waardoor ze verzwakt en ondervoed raken.
Om er voor te zorgen dat ze minder op hun borstkast zouden rusten, hebben we iom de dierenarts besloten om 2 dagen erna te beginnen met het tapen van de voorpootjes. Hierbij worden de voorpootjes aan elkaar getapet met een kleine tussenruimte. Hierdoor komen ze al het ware op hun ellebogen te leunen en haal je dus de druk van de borstkast. Omdat alleen Cane helemaal geen tekenen vertoonde, hebben we hem niet getapet.
Door het tapen werd het voor de kittens wel moeilijker om zich te bewegen, kostte dit ook meer energie en moesten ze wennen aan een andere manieren van drinken. Het “melken” tijdens het drinken
gaat namelijk niet meer zo makkelijk als je voorpoten in de weg zitten. In het begin hebben we ze dus allemaal bijgevoerd. Ook Cane, zodat hij minder bij Avana zou drinken en de rest dus meer
kans kreeg om moedermelk binnen te krijgen.
Na een week zijn we de antibiotica gestopt en werden de klachten niet erger. Een week na het tapen, zijn ook Chari, Comet en Carson onttapet. Clain en Cotter blijven we nog even tapen, omdat zij
nog de ergste afvlakking hebben. Beiden hebben ook een spierversterkend middel gekregen om het herstel te bevorderen. Bij Cotter zijn ook de achterpootjes getapet, zodat hij deze ook meer onder
zich moet zetten en minder op zijn buik rust.
Cotter is nu dus extra beperkt. Daarom dat we hem ook extra in de gaten houden en frequenter bijvoeren dan de rest.
Hoe nu verder?
Als de kittens 3 weken overleven, is de kans zeer groot dat de borstkas (in lichte gevallen) de normale vorm terug krijgt of (in ernstiger gevallen) wat vlak blijft zonder verdere
bijverschijnselen. Een kitten dat het FCK-syndroom overleeft, kan een normaal leven leiden, op voorwaarde dat het hart en de longen niet beschadigd zijn. Als het kitten rent en speelt zonder
buiten adem te raken of snel moe te worden, is het naar alle waarschijnlijk in orde.
Uit dit nestje zullen wij dus echter geen kitten voor de fok beschikbaar stellen. Hoewel het niet is bevestigd is het ook niet uitgesloten dat mogelijk een polygenetische component meespeelt.
Alhoewel in de bloedlijnen van Avana en Floyd geen andere gevallen bekend zijn.
Cane, Chari, Comet en Carson zullen zich gewoon normaal ontwikkelen Voor de zekerheid zullen we met hun nieuwe baasjes tzt aanvullende afspraken maken voor de toekomst mochten zich toch problemen ontwikkelen.
Clain en Cotter houden we extra in de gaten en zullen we qua hart en longen extra laten onderzoeken zodra ze wat ouder zijn, voordat we besluiten of we beschikbaar stellen als huisdier. Zo nodig
houden we ze zelf of gaan ze naar iemand die eventuele extra zorg op zich wil nemen. Zij zullen dus waarschijnlijk langer dan 3 maanden bij ons blijven.
Als zich tussentijds geen zorgelijke ontwikkelingen voordoen, zullen we iedereen weer via de nieuwsbrief informeren als de kittens bijna 4 weken oud zijn. Anders vermelden we dit weer via ons blog of Facebookpagina.
Voor meer info over het FCK-syndroom: http://pawpeds.com/pawacademy/health/flatchest/index_nl.html
Reactie schrijven
Corhanna Hobbelen (zondag, 23 augustus 2020 17:12)
Hoi vraagje ik heb ook een kitten van nu 4 maanden die dit heeft, wat is een normaal gewicht voor hun? Ze is van mei 2020..